Ik had graag even een artikel gewijd aan misvattingen die bestaan over het omgaan en opvoeden van honden. Vaak worden deze misvattingen al enkele generaties doorgegeven of worden ze gegeven als goedbedoeld advies van leek aan leek, met alle (gevaarlijke) gevolgen van dien.
En alhoewel er evenveel trainingsmethodes bestaan als dat er hondenrassen zijn kan ik me niet inbeelden dat ook maar enige succesvolle en goede gedragstherapeut of trainer deze zinnen zal uitspreken.
Ik heb de meest populaire even voor u opgelijst:
Mijn hond moet leren accepteren dat zijn eten ten alle tijde kan weggenomen worden en dat ik met mijn hand in zijn eetbak zit omdat ik de baas ben.
Deze uitspraak hoor ik spijtig genoeg regelmatig en is eigenlijk best old school. Om te voorkomen dat honden problemen ontwikkelen rond eten wordt aangeraden om onverwacht de eetkom terug weg te nemen of je hand in de kom te steken. Dit is net zo belachelijk als zeggen dat zwart geld zal ophouden te bestaan door nog meer belastingen te heffen.
Honden zijn van nature egoïstisch. Ze gaan zelden zaken die een hoge waarde hebben zoals bv eten delen met soortgenoten. Resource guarding (= het verdedigen/bezitterig zijn rond waardevolle zaken) is in feite natuurlijk gedrag.
Als jij je hond eten geeft en je gaat het onverwacht weer wegnemen of je hand in de kom steken creeër je bij de hond een negatieve associatie nl dat mensen die aanwezig zijn rond mijn eten = mogelijkheid dat het eten wordt weggenomen = stress. Je bereikt dus eigenlijk net het omgekeerde van wat je zou willen: Een hond die verstijft als mensen in de buurt komen van zijn eten of een hond dat zal grommen en tanden laten zien als iemand te dichtbij komt. Eenmaal je de hond zijn eten geeft, is het van hem en moet je dit respecteren. Wat niet betekent dat je je hond geen commando kan aanleren waarbij hij zelf wegstapt van iets waardevol. “Los” of “laat het” kan ervoor zorgen dat je hond je het eten LAAT wegnemen. Dit kan belangrijk zijn om te voorkomen dat je hond iets giftig opeet.
Mijn hond krijgt voldoende beweging, we hebben namelijk een grote tuin
Veel honden hun leefwereld bestaat enkel uit het huis en de tuin. Ik woon zelf op het platteland en telkens ik een wandeling maak met Jazz zie ik steeds dezelfde honden terug achter de draad, of in een kennel. Vaak wild blaffend en zeer territoriaal (ze hebben dan ook niets anders te doen). Alhoewel bijna al mijn buren honden hebben, kom ik zelden iemand op wandeling tegen.
Als mensen naar mij komen voor een kennismakingsgesprek en ik de vraag stel wat voor beweging de hond zoal krijgt op dagelijkse basis, hoor ik vaak “Ja maar hij kan de hele dag rondrennen in de tuin.”
– “En is hij dan moe s’avonds? Of handelbaar?”
-”Neen, eigenlijk niet.”
Steek je hond eens een dag in de tuin en film wat hij doet. Ik garandeer je dat hij er geen feestje van gaat maken, wild rennend achter de vogeltjes, zelf voetbal spelend met de bal en rollebollend de tuin rond gaat. Hij slaapt, wandelt een beetje heen en weer, legt zich weer neer, blaft eens naar voorbijgangers. En eerlijk gezegd: Verveelt zich.
Een hond is een sociaal dier dat nood heeft aan interactie en prikkels. Het spijt me, maar je tuin heeft dit niet te bieden. Wandelen, rennen, fietsen, trainen, speuren. Dat zijn de zaken die een hond vermoeien. Of je hond nu een hele dag in een bench gezeten heeft of de hele dag in de tuin heeft rondgelopen, de tijd en moeite die je er na je werk nog in gaat moeten steken zal bitter weinig verschillen.
Honden die hele dagen in de tuin doorbrengen zullen ook vaker activiteiten zoeken (en vinden) om de tijd te doden: Graven en uitbreken zijn maar enkele voorbeelden. Om nog te zwijgen over het grote aantal honden dat gestolen wordt uit tuinen voor malafide praktijken.
Mijn hond moet zoveel mogelijk in contact komen met andere honden zodat hij later sociaal is
Iedereen droomt van een sociale hond die overeenkomt met alle soorten mensen en alle soorten honden en nooit voor problemen zorgt. Toch is het meestvoorkomende probleem reactiviteit aan de leiband en het vertonen van agressie naar soortgenoten.
Socialisatie op jonge leeftijd is zeer belangrijk, enkel wordt er te weinig of verkeerdelijk ingegaan op wat socialisatie net inhoudt. Voor de meeste mensen betekent dit dat je je hond zoveel mogelijk in contact moet brengen met verschillende honden en mensen.
Ik wil echter een nuance maken in deze omschrijving:
Je hond socialiseren met andere honden betekent eigenlijk dat je je hond POSITIEVE ervaringen laat meemaken rond/met andere honden. Dit betekent niet je hond in contact brengen met elke hond dat je tegen komt. Het is zelfs zo dat als je je hond in contact laat komen met andere honden aan de leiband dit reactiviteit teweeg brengt. Je hond hangt immers aan een leiband en heeft niet de kans om zelf ruimte te nemen en wordt vaak geforceerd om contact te leggen ondanks het uitsturen van zijn kalmerende signalen. Het probleem is ook dat als jij je hond telkens in contact brengt met andere honden die je tegenkomt dat de kans groot is dat je hond leert dat andere honden interessanter zijn dan jou en dan je mag fluiten naar een goede focus of goede gehoorzaamheid rond andere honden in de toekomst.
Train en doe oefeningen met je hond of pup als andere honden in de buurt zijn. Je kan de afstand verkleinen, samen met andere honden wandelingen maken (zonder direct contact) en ze eventueel loslaten in een omheinde wei. Let wel goed op de lichaamstaal en kom tussen indien nodig.
Recente reacties