De ontploffing

“Ineens viel hij aan!”

Deze zin wordt vaak uitgesproken door baasjes die getuige zijn geweest van hoe hun hond plots de andere hond des huizes aanviel of een andere persoon.
Vaak waren er maandenlang of zelfs jarenlang geen problemen, tot dat ene moment.

De baasjes voelen zich schuldig en zitten met hun handen in het haar. Want als het gedrag niet te voorspellen valt, wat kunnen ze dan doen om het te voorkomen in de toekomst?

Naast het feit dat er te weinig kennis is over de lichaamstaal en kalmerende signalen die een eventuele aanval hadden kunnen voorkomen, lost het de onderliggende reden niet op:

De opbouw van kleine momenten van spanning die opgestapeld worden en leiden tot ‘de ontploffing’.

“Meneer en mevrouw X hebben een duitse herder teef van 2 jaar, Lina.
Ze besluiten om er een tweede hond bij te halen en kopen een pup aan.
De twee honden worden van bij het begin altijd bij elkaar gelaten en natuurlijk probeert de pup de volwassen hond de hele tijd te overtuigen te spelen. Zoals het een echte puppy beaamt, klimt ze op Lina, trekt aan haar oren en bijt in haar kaken. Soms kan Lina hier op ingaan maar ze vindt de kleine pup wel eens te opdringerig en probeert zich af te zonderen.
Als dit niet lukt durft er wel eens gegromd te worden. Lina beseft dat puppies nog alles moeten leren en geeft ze de “puppy free card”.
Als de pup ouder en groter wordt is het ook wel leuker om samen te spelen. Samen aan een touw trekken, achter een bal lopen. De pup is wel sneller dan Lina en slaagt erin de bal meestal als eerste te pakken te krijgen. Wat een loser, die Lina.
De honden krijgen ook altijd samen eten waarbij ze wel eens van elkaars kom durven stelen.
Maar kleine hondjes worden groot en de pup haar hormonen beginnen op te spelen. Haar feromonen ruiken anders en ook haar gedrag wordt assertiever.
Er wordt hier en daar al eens gesnauwd of een lip opgetrokken. Voor de rest niets aan de hand.
De baasjes weten niet beter en laten de twee honden vooral hun gang gaan: Samen wandelen, samen de tuin in wanneer de baasjes zijn gaan werken, samen stokken gooien. Overvloedige affectie waarbij de één wel eens jaloers durft te reageren.
En dan gebeurt het: Na maanden van kleine ‘spanninkjes’ hier en daar is de maat vol voor Lina. Het opdringerig gedrag, dat als puppy nooit gemonitord werd, is de druppel.
Er ontstaat een gevecht waarbij de baasjes relatief gemakkelijk konden tussenkomen. Maar er is wel degelijk iets veranderd: Het vertrouwen is volledig weg.
De komende weken komen de gevechten steeds vaker voor en worden ze steeds intenser. Met pijn in het hart besluiten de baasjes Lina te herplaatsen, zij is namelijk degene die altijd begint.”

“De familie Y, bestaande uit 3 kinderen en full time werkende ouders, heeft een labrador pup van 7 maanden: Max. Max heeft veel energie, heel veel energie. Maar de familie Y heeft gelukkig een grote tuin waar Max samen met de kindjes kan rondrennen. Alleen is het nieuwe er nogal snel af en Max moet vaak alleen ‘spelen.’

De hele dag wordt Max in de tuin gelaten, waar hij dan maar graaft om de tijd te doden. Eenmaal de baasjes thuis komen is Max zo enthousiast dat hij hijgend en hard trekkend de baasjes bijna over straat sleurt tijdens het wandelen. De baasjes hebben besloten dat dit tot gevaarlijke situaties zou kunnen leiden dus laten ze het wandelen zoveel mogelijk achterwege.

Op een dag besluit de familie Y om op daguitstap te gaan naar de zee. Max mag mee. In de auto piept hij de hele tijd, zo enthousiast dat hij eindelijk mee mag! Eenmaal aangekomen wilt hij alles en iedereen begroeten: Honden, mensen! Zo tof!
De kindjes lopen rond met een bal maar Max wordt kort aan de leiband gehouden om te vermijden dat hij mee kan spelen. De frustratie bij de baasjes loopt op, hadden ze Max maar thuisgehouden. Ze verliezen hun geduld en worden boos op Max, schreeuwen en rukken aan de leiband om hem kalm te houden.
En dan is er plots een vreemd kindje dat naar Max vliegt om hem te aaien… en HAP.”

Net als mensen is het vaak die ENE druppel die de emmer doet overlopen. Het probleem bevindt zich niet in het moment zelf, maar in alle voorgaande kleine momenten die zich traag maar gestaag hebben opgebouwd tot het te laat is.
Dit is de reden waarom we in hondentraining ook gaan kijken naar de kleine problemen.
Bij honden die ‘ontploffen’ gaan we kijken naar de structuur in huis, de interacties met de andere individuen in het gezin, de mogelijkheid om energie kwijt te geraken. Deze spelen allemaal een rol in het gedrag.
Vaak kunnen we het probleem al voor een heel stuk verhelpen door kleine aanpassingen door te voeren in onze interactie en onze structuur.

Reageer niet pas als het te laat is maar let op de kleine signalen!